ایرج مصداقی  
تماس
زندگینامه
از سایت‌های دیگر
مقاله
گفت‌وگو
صفحه‌ی نخست


معامله‌ بر سر آزادی دو کوهنورد آمریکایی و باقی ماندن نام مجاهدین در لیست تروریستی

ایرج مصداقی

 

روز چهارم اگوست ۲۰۱۱ برابر با سیزدهم مرداد ۱۳۹۰، حسن دانایی فر سفیر جمهوری اسلامی در عراق و یکی از فرماندهان «سپاه قدس» که در لیست تروریستی دولت آمریکا قرار دارد اعلام کرد که انتظار می‌رود جاش فتال و شین باوئر، دو  کوهنورد آمریکایی كه به اتهام «جاسوسی»‌ از دو سال پیش در زندان اوین به سر می‌برند خیلی زود آزاد شوند.

موضع‌گیری حسن دانایی فر مشخص می‌کند که معاملات پشت پرده به نتیجه رسیده و بهای آن را مجاهدین با ماندگاری نام‌شان در لیست تروریستی وزارت خارجه آمریکا و فشارهای هرچه‌بیشتر بر آنان در عراق خواهند پرداخت مگر این‌که تحول فوق‌العاده‌ای در این رابطه در روزهای آینده روی دهد.

 

تعلل در آزادی این دو کوهنورد، از قرار معلوم برمی‌گردد به عدم اطمینان دولت جمهوری اسلامی از نتایج معامله. آن‌ها نمی‌خواهند قدم اول را بردارند، بدون آن که امتیازی گرفته باشند. به همین دلیل منتظر شده‌اند تا دولت آمریکا نام مجاهدین را در لیست تروریستی خود قرار دهد تا به آزادی دو گروگان آمریکایی مبادرت کنند.

 
چه بسا تأخیر سه ماهه در انتشار گزارش وزارت خارجه آمریکا در مورد لیست گروه‌های تروریستی نیز ناشی از مذاکرات پشت پرده با مقامات جمهوری اسلامی در مورد سرنوشت گروگان‌های آمریکایی در ایران و مجاهدین در عراق بوده است.
 

اعلام در لفافه‌‌ی معامله فوق از سوی یکی از فرماندهان سپاه قدس در عراق که اتفاقاً در سال‌های اخیر پشت بسیاری از حملات تروریستی علیه سربازان آمریکایی در عراق بوده حاکی از عدم تعهد دولت آمریکا به مبارزه‌ی واقعی با تروریسم و مصادیق آن است.

 

از سوی دیگر این اعلام موضع نشانگر آن است که یک پای مهم مذاکره در مورد ابقای نام مجاهدین در لیست تروریستی آمریکا، در عراق بوده و سرنوشت مجاهدین در این کشور نیز یکی از موضوعات مهم مذاکرات صورت گرفته بوده است.

 

نامه‌ی ۳۷ «روشنفکر» ایرانی و آمریکایی و درخواست آن‌ها از مقامات آمریکایی برای باقی‌گذاشتن نام مجاهدین در لیست تروریستی به منظور پوشاندن معامله‌ای است که بین رژیم و دولت آمریکا در بالاترین سطح و با رایزنی محافل مشخص نفتی صورت گرفته است.

 

زمینه‌‌سازی رسانه‌های فارسی زبان دولتی آمریکا مبنی بر حمایت مردم ایران و به ویژه جوانان ایرانی از ماندگاری مجاهدین در لیست تروریستی آمریکا نیز تلاشی است برای پوشاندن این واقعیت.

 

وگرنه وقتی که اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۲ نام مجاهدین را به لیست تروریستی این اتحادیه افزود تقریباً اکثر گروه‌های سیاسی ایرانی از حزب کمونیست کارگری گرفته تا فدائیان اکثریت و راه‌کارگر و بسیاری از چهره‌های معروف هنری ایرانی آن را محکوم و مداخله در امور داخلی ایران دانستند.

 

تردیدی نیست وقتی باقی ماندن یا نماندن نام یک گروه خلع‌‌سلاح شده‌ی در محاصره‌ی دشمن در لیست تروریستی قدرتمندترین دولت دنیا پای مهم‌ترین روزنامه‌های بین‌المللی مانند واشنگتن پست، نیویورک تایمز، فایننشیال تایمز، گاردین و ... را به میان می‌کشد و توجه رسانه‌های بین‌المللی را به خود جلب می‌کند تصمیم‌گیری به نامه‌ و درخواست این و آن موکول نمی‌شود.  

 

معلوم است وقتی کارگزاران دولت جمهوری اسلامی مجبور می‌شوند کارت دو گروگان آمریکایی را به میان آورند و بر سر آن معامله کنند، نتیجه‌ی بازی در جای دیگری رقم می‌خورد.

 

«دلسوزان» وابسته به لابی رژیم در آمریکا که به هیئت «روشنفکران» حامی «جنبش سبز» فرو رفته‌اند استدلال می‌کنند که حذف نام مجاهدین از لیست تروریستی آمریکا موجب تضعیف «جنبش سبز» می‌شود. باید از آن‌ها پرسید وقتی در سال ۸۷ نام مجاهدین از لیست تروریستی اروپا خارج شد چرا جنبش مردم ایران تضعیف نشد، و بلافاصله «جنبش سبز» از دل آن برخاست؟ چرا جوانان ایرانی نگاهشان به کشورهای اروپایی منفی نشد،‌ چرا سرخورده و نا امید نشدند و پرنشاط و امیدوار به خیابان‌ها ریختند؟

 

تریتا پارسی‌ها و هوشنگ امیراحمدی‌ها و صدری‌ها و کدیورها و آبراهامیان‌ها و محمد سهیمی‌ها و جهانبگلو‌ها و الهه هیکس‌ها و فریده فرهی‌ها و دخی فصیحیان‌ها ... می‌توانند از همین حالا جام‌‌های شراب‌شان‌ را به نشانه‌ی موفقیت‌ سر بکشند. می‌توانند به یکدیگر تبریک بگویند و پیشاپیش بر اجساد خون‌آلودی که بر زمین خواهند ماند پای‌کوبی کنند. می‌توانند از همین حالا به آن‌هایی که چشم‌به‌راه عزیزانشان هستند زهرخند بزنند.

یادم نمی‌‌رود در دوران قتل‌عام ۶۷، جنایتکاران وقتی یک گروه از زندانیان را به دار می‌کشیدند به نشانه‌ی پیروزی و موفقیت در سرکوبی «منافقین» جشن می‌گرفتند و نان خامه‌ای نوش جان می‌کردند و برای اعمال فشار بیشتر، به زندانیانی که در راهرو مرگ نشسته بودند نیز تعارف می‌کردند.

تردیدی نیست که مماشات دولت آمریکا با کودتاچیان حاکم بر میهن‌مان باعث دلسردی جوانانی می‌شود که در خیابان‌ها فریاد می‌زدند «اوباما، اوباما یا با ما یا با اونا»

 

بهای مماشات دولت آمریکا با دولت جمهوری اسلامی را تنها مجاهدین در عراق پرداخت نخواهند کرد. شوربختانه مردم ایران در داخل کشور نیز بهای آن را می‌‌پردازند. سربازان آمریکایی و اروپایی در عراق و افغانستان نیز بهای آن را می‌پردازند.

در نتیجه‌ی این مماشات تنها چشم مادران و پدران و همسران و فرزندان ایرانی اشکبار نخواهد شد؛ مادران و پدران و همسران و فرزندان آمریکایی و اروپایی نیز بی‌نصیب نخواهند ماند. متأسفانه آینده این واقعیت را یک بار دیگر به اثبات خواهد رساند.  

 

ایرج مصداقی

 

۲۷ مرداد ۱۳۹۰

 

www.irajmesdaghi.com

 

irajmesdaghi@yahoo.com

 

 

 

 

منبع: ایرج مصداقی

اگر عضو یکی از شبکه‌های زیر هستید می‌توانید این مطلب را به شبکه‌ی خود ارسال کنید:

facebook Yahoo Google Twitter Delicious دنباله بالاترین

   

نسخه‌ی چاپی  


irajmesdaghi@gmail.com    | | IRAJ MESDAGHI 2007  ©