ایرج مصداقی

تیم ملی فوتبال ایران در نگاه مسئولان سازمان ‌های مجاهدین خلق، چریک‌های فدایی خلق و اعضای شورای ملی مقاومت ایران

نظر خانم زهره‌ اخیانی نماینده سابق شورای ملی مقاومت در آلمان، ريیس ستاد ارتش آزادیبخش ملی ایران و معاون مسئول اول مجاهدین در ارتباط با تیم ملی فوتبال ایران، به نقل از نشریه مجاهد شماره‌ی ۳۹۸ ،صفحه‌ ۷، سه شنبه ۳۰ تیر ۱۳۷۷

حمایت از تیم فوتبال ایران بسیار عالی است و این هیچ ربطی به آخوند های ضد ورزش ندارد. همه هم به عینه مشاهده کردند که در مسابقه‌ی ایران و آمریکا ایرانیان هوادار مقاومت یکپارچه از تیم ایران حمایت کردند. به طوری که بسیاری از رسانه‌های بین‌المللی از این میزان تشویق و حمایت به عنوان یک امر نادر یاد نمودند. یکی از روزنامه ها نوشته بود به نظر می رسید تیم ایران در زمین خودی بازی می‌کند. نقش موثر حمایت ایرانیان در پیروزی تیم ایران مورد اذعان همه ناظران قرار گرفته است و حتا خود بازیکنان نیز به رغم محظوراتی که دارند نیز بر این حقیقت مهر تأیید زده‌اند. بنا بر این بحث بر سر فوتبال و تیم ملی ایران نیست. ...اما از نظر فنی نیز هم ملی‌پوش‌های سابق ایران و هم چند تن از بازیکنان فعلی تیم ملی بر این حقیقت انگشت گذاشته بودند که تشویق یکپارچه دهها هزار تن از هواداران مقاومت، روحیه‌ای چند برابر به بازیکنان تیم ملی داده و در نهایت باعث پیروزی ۲بر ۱ تیم ایران بر آمریکا شد.

نظر آقای مهدی سامع سخنگوی سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران و عضو شورای ملی مقاومت در ارتباط با تیم ملی فوتبال ایران به نقل از نشریه مجاهد صفحه‌ ۳، شماره‌ی ۳۹۷ سه شنبه ۲۳ تیر ۱۳۷۷

پس از ۲۰ سال این دومین بار بود که تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات جام جهانی شرکت می‌کرد. در ایران هم مثل کشورهای دیگر فوتبال ورزشی است که مورد علاقه‌ی توده‌های مردم است و مردم علاقمندند که تیمشان در مسابقات بتواند مقامی کسب کند. از این نظر رژیم، به خصوص آخوند خاتمی دجالگرانه سعی کرد با سوءاستفاده از این موضوع یک فضای تبلیغاتی ایجاد کند.

....مجاهدین هم مثل بقیه مردم ایران می‌خواستند فوتبالیست‌های ایران موفقیت کسب کنند و ضمناً‌ً رژیم هم نتواند از این موفقیت سوءاستفاده کند. رژیم خیلی کوشش می‌کرد که بازیکن‌ها و بعضی از مربی‌ها و کارشناسان ورزشی را علیه مجاهدین تحریک کند.

... خوشبختانه تیم ایران بازی را برد و همزمان شور و شوقی که در لیون بود. در تهران هم مردم به رقص و شادمانی پرداختند. این البته به رژیم تحمیل شد. چون در شرایط عادی رژیم مانع جشن و شادی مردم می‌شود.

بخش هایی از پیام تبریک ورزشکاران و قهرمانان ملی ورزش ایران در باره‌ی پیروزی مقاومت ایران در لیون؛

این پیام به امضای مسلم اسکندر فیلابی ريیس کمیسیون ورزش شورای ملی مقاومت، حسن نایب‌آقا، عباس نوین روزگار، فرزانه کمانگیر ورزشکاران عضو سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت، بهرام مودت، اصغر ادیبی، محمد قربانی، فیروزه اجاق، منوچهر ارسطو پور اعضای شورای ملی مقاومت و تنی چند از فوتبالیست‌های سابق ایران رسیده است. به نقل از نشریه مجاهد شماره‌ی ۳۹۵ صفحه‌ی ۷، سه شنبه ۹ تیر ۱۳۷۷

... جهانیان دیدند ورزش ایران و تیم ملی آن به مردم ایران تعلق دارد و نمی‌تواند وسیله‌ی سوءاستفاده آخوندهای تبهکاری شود که جز ویرانگری و جنایت هنر و ارمغانی نداشته و ندارند.

...با چنین پیامی بود که پیروزی غرورآفرین تیم ایران در برابر تیم آمریکا به عنوان یک رویداد فراموش نشدنی در تاریخ ورزش ایران به ثبت رسید و قلب همه هموطنان را شاد کرد.

...بازیکنان که خاطرات تلخی از برخوردهای سرکوبگرانه و ارتجاعی مقامات و مأموران رژیم و هم‌چنین از به زیر علامت سؤال بردن صلاحیت‌های فنی و تخصصی‌شان – که همواره باعث تضعیف روحیه بازیکنان در زمین می‌شود- داشتند، درست به عکس در روز ۳۱ خرداد با حمایت و تشویق گسترده‌ی هواداران مقاومت به سرعت توانستند بر اوضاع مسلط شوند و با روحیه و اعتماد به نفس بالاتر بر کاستی‌های خود غلبه کنند و به تهاجم در مقابل تیم حریف بپردازند. به همین دلیل پیروزی تیم ایران در این مسابقه، اهمیت و ارزش ملی و میهنی ویژه‌ای دارد که آخوندها را در بهره‌برداری از آن برای حفظ حکومت سرکوب و جنایت و ترور، ناکام می‌سازد. اما کام همه‌ی ایرانیان و قبل از همه ورزشکاران ایران را شیرین می‌کند. کما این که از قول ملی‌پوشان فوتبال هم شنیدیم که بعد از مسابقه، در اردوی تیم ملی – البته دور از چشم مأموران وزارت اطلاعات – گفته بودند پس از ده دقیقه اول که بازی به سود حریف بود، به یمن تشویق عظیم و مداوم هموطنان، توانستیم تعادل بازی را به سود تیم ایران برهم بزنیم و در نهایت به پیروزی برسیم و اگر در مسابقه با یوگسلاوی هم این طور بود، احتمالاً پیروز می‌شدیم. از برخی ملی‌پوشان با سابقه تر هم نقل می‌کنند که ضمن قدردانی از هموطنان گفته بودند دستشان درد نکند آن‌ها بیشتر از ما که در زمین بودم خسته شدند. ولی کاری کردند که بعد از همه سرکوفت‌ها و فشارهای آخوندی در طول این سال‌ها، این بار خیلی قوت قلب و پشتگرمی داشتیم و از ته دل احساس می‌‌کردیم که برای ایران توپ می‌زنیم.

نظر آقای عزیز پاک نژاد از اعضای شورای ملی مقاومت در باره‌ی تیم ملی فوتبال ایران، به نقل از نشریه مجاهد صفحه‌ ۳، شماره‌ی ۳۹۷ سه شنبه ۲۳ تیر ۱۳۷۷

خاتمی از همان ابتدای ریاست جمهوریش با مکاری خاصی سعی می کرد این طور وانمود کند که مردم ایران و به خصوص هموطنانمان در داخل کشور با سیاست‌های او موافق هستند. او در همین راستا روی پیروزی تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی فوتبال هم سرمایه گذاری عظیمی کرده بود و می‌خواست محبوبیت و استقبال از بازیکنان و تیم ملی فوتبال را به حساب تأیید سیاست‌های خودش بگذارد.

میزگرد ورزشی با حضور آقایان عباس نوین روزگار و حسن نایب آقا، ملی پوشان سابق فوتبال ایران و اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران به نقل از نشریه مجاهد صفحه‌ ۴، شماره‌ی ۳۹۷ سه شنبه ۲۳ تیر ۱۳۷۷

عباس نوین روزگار: تیم ایران در این مسابقات بسیار بهتر از مسابقات تدارکاتی و مقدماتی ظاهر شد. می‌توانم بگویم که این تیم بهترین بازی‌هایش را در همین جام انجام داد. ...من قبل از بازی، جدا از میل درونیم، به سختی می‌توانستم یک پیروزی برای ایران را متصور ببینم.

حسن نایب آقا: من هم با عباس موافقم.

...تأثیر این تشویق آن چنان بود که چندتن از بازیکنان تیم ملی بعد از بازی گفته بودند «در روزهای قبل از مسابقه این طور تبلیغ کرده بودند که مجاهدین می‌خواهند این مسابقه را به هم بزنند و علیه بازیکنان ایران شعار بدهند. ولی در روز مسابقه وقتی پس از ۱۰-۱۵ دقیقه اول بازی دیدیم که هواداران مجاهدین و مقاومت ایران یک صدا علیه حکومت شعار می‌دهند و ما را تشویق می‌کنند، روحیه‌ای دو چندان پیدا کردیم که باعث پیروزی ما شد» دروازه بان و کاپیتان ایران هم به لس آنجلس تایمز گفته بود «ما به همه احترام می‌گذاریم. آن‌ها هم برای همان هدف آمده بودند که به ما انرژی بدهند». این حرف کاملاً درست است. وقتی بازیکنان ایران که زیر فضای سرکوب و اختناق رژیم قرار دارند، با تشویق مقاومت مشروع مردمی روبه رو می‌شوند، معلوم است که انرژی چند برابر می‌‌گیرند. اتفاقاً قبل از مسابقات جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین، که ما برای بازی دوستانه با تیم ملی فرانسه به تولوز رفته بودیم، ایرانیان و دانشجویان مخالف شاه، البته در ابعاد بسیار کوچکتر، همین کار را کردند که باعث بالا رفتن روحیه تیم ما شد.

نظر آقای اصغر ادیبی فوتبالیست سابق تیم ملی فوتبال ایران و از اعضای شورای ملی مقاومت در مورد تیم ملی فوتبال ایران به نقل از نشریه مجاهد صفحه‌ ۴، شماره‌ی ۳۹۷ سه شنبه ۲۳ تیر ۱۳۷۷

در مورد بازی آمریکا وضع کاملاً فرق می‌کرد. حضور بیش از ۲۵ هزار تماشاگر ایرانی در استادیوم، که اکثر آن‌ها را هواداران مجاهدین و مقاومت ایران تشکیل می‌دادند و حمایت بی وقفه آن‌ها، تیم ایران را به سمت پیروزی سوق داد.

یادداشت‌های مجاهد خلق عباس نوین روزگار فوتبالیست سابق تیم ملی ایران به نقل از نشریه مجاهد ۳۹۵ صفحه‌ی ۷ سه شنبه ۹ تیر ۱۳۷۷

هنگامی که ایرانی‌ها برای دیدن بازیکنان به محل اقامت آن‌ها می‌آیند، در کنار هر بازیکن یک مأمور وزارت اطلاعات و حراست رژیم می‌ایستد. بازیکنان که از این عمل سرکوبگرانه به شدت ناراحت هستند اکثرا به مآموران رژیم فحش می‌دهند.

نظر آقای بهرام مودت عضو شورای ملی مقاومت و بازیکن سابق تیم ملی فوتبال ایران به نقل از نشریه مجاهد شماره ۳۹۵ صفحه‌ی ۸ سه شنبه ۹ تیر ۱۳۷۷

...با این آگاهی و نیت به ورزشگاه وارد شدم تا با تمام وجود با فریاد شادی بازیکنان تیم ملی ایران را تشویق نمایم و ...با این پرواز به آینده چشم دوختم. آن جا که دیگر رقص و پایکوبی تماشاگران سرکوب نمی‌شود. آن‌جا که همسران، خواهران، مادران و دختران آزادانه در ورزشگاه حضور می‌یابند و به تشویق می‌پردازند. آن جا که بازیکنان زن نبایستی ودیعه و ضمانت برای مسافرت به خارج بسپرند. آن‌جا که حضور بر سر قبر نکبت تاریخ بشریت، اجباری نیست. آن‌جا که مربی و مدیران تیم ملی ایران دلهره‌ی تعویض و برکناری ندارند.

نظر آقای مسلم اسکندر فیلابی مسئول کمیسیون ورزش شورای ملی مقاومت ایران

بعد از ۱۰ دقیقه از شروع بازی، بازیکنان ایران با تشویق‌های فراوان مردم و مقاومت ایران چنان روحیه‌ای گرفتند که سر از پا نمی‌شناختند. فوتبالیست‌های ایران فکر می‌کردند که داخل زمین خودشان بازی می‌کنند. همه آن‌هایی که با ورزش سرو کار دارند می‌دانند که روحیه در ورزش امر بسیار مهمی است و تشویق‌های هواداران مقاومت باعث شد که ایران بر آمریکا غلبه کند.

سؤال نشریه مجاهد:...اگر برگردیم به نقطه‌ پیش از صف آرایی لیون، آیا رژیم حاضر است دوباره به میدان بیاید؟

پاسخ آقای فیلابی: من فکر می‌کنم رژیم فوتبال را تعطیل خواهد کرد، اما حاضر نیست به لیون بیاید.

رژیم آخوندی در هراس از تجمع مردم مراسم استقبال از فوتبالیست‌های تیم ملی را بسیار محدود برگزار کرد، عنوان گزارش نشریه مجاهد شماره‌ی ۳۹۶، صفحه‌ی ۸ سه شنبه ۱۶ تیر ۱۳۷۷

یک روز پس از بازماندن تیم ملی فوتبال ایران از ادامه‌ی مسابقه‌های جام جهانی فوتبال، بازیکنان تیم به تهران بازگردانده شدند. تلویزیون رژیم در یکی از بخش‌های خبری خود در روز گزارش کوتاهی از آن پخش کرد که حاکی از بی‌اعتنایی سردمداران رژیم نسبت به بازیکنان بود.

Irajmesdaghi@yahoo.com