ایرج مصداقی

در حالی که عباس بر روی تخت بیمارستان با مرگ دست و پنجه نرم می کند و به زودی شمع وجودش خاموش خواهد شد هدف کینه توزی رهبری این فرقه تاریک اندیش قرار گرفت.
روز گذشته به فرمان مسعود رجوی اطلاعیه ای با ادبیات ویژه وی به امضای پروین فیروزان در سایت های وابسته به این فرقه انتشار یافت و در آن عباس نازنین و فرزندش سپهر به وابستگی به وزارت اطلاعات و پیش بردن طرح های آن و زمینه سازی برای حمله رژیم به لیبرتی متهم شدند. مسعود رجوی که بر اساس شهادت شاهدان و اعتراف ضمنی خودش متهم به سوءاستفاده جنسی وسیع از زنان دربند اشرف است در اطلاعیه مزبور مدعی شده است که عباس محمدرحیمی به خاطر مشکلات «اخلاقی» از سازمان مجاهدین اخراج شده است! کیست که نداند عباس در پاکی و نجابت زبانزد است و در اخلاق و وفاداری نمونه و شاخص.

http://iranasrar.blogspot.co.uk/2015/12/blog-post_96.html

در طول 34 سال گذشته در جمع های گوناگون سیاسی , فرهنگی, روشنفکری و خانوادگی هرکجا که عباس حضور یافت مورد احترام و تکریم قرار گرفت و از مصاحبت با او لذت بردند الا در «اشرف» و روابط منحط مجاهدین.

شیادی و دروغپردازی رجوی آن جاست که به منظور حذف خانواده محمدرحیمی از زبان پروین فیروزان مدعی می شود وی فرزند یک سال و نیمه اش را نزد خانواده فیروزان گذاشته است. در حالی که سپهر نزد خانواده محمدرحیمی بزرگ شده است.

مسعود رجوی این عنصر فراری و بزدل برای تکمیل بی شرمی خود به دروغ از زبان پروین فیروزان مدعی شده است که وی در ارتباط با فرزندش سپهر است! در حالی که نامبرده در طول 5 سال گذشته که سپهر در لندن به سر می برد و از پدرش پرستاری می کند تنها سه مکالمه تلفنی بسیار کوتاه با وی داشته است. این مکالمات هر بار پس از اصرار و پافشاری و تهدید سپهر صورت گرفته که خود «یکی داستانی است پر آب چشم»
آماج حمله قرار دادن خانواده شریف محمدرحیمی که دو دختر و دو پسر و یک نوه شان توسط جوخه های اعدام رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی به خاک افتادند زیرپا گذاشتن ابتدایی ترین اصول انسانی و اخلاقی است.
خنجر خیانت مسعود و مریم رجوی در حالی بر پهلوی «مادر صونا» فرود می آید که او بربالین عباس مرگ فرزند برومندش را به انتظار نشسته است. «مادر صونا » در جریان کشتار 67 در حالی که در اسارت اوین بود شاهد به قتل گاه رفتن دو دخترش مهری و سهیلا بود و نگران عباس و هوشنگ که در گوهردشت به بند بودند. او حالا هوشنگ را هم از دست داده و با غم و اندوهی جانسوز رفتن عباس را نظاره می کند . از مادر قبر جگرگوشه هایش هم دریغ شد اما با آن کنار آمد. اما چگونه می توان زخم جدید او را التیام بخشید؟

شرم بر همه کسانی که عباس و این خانواده را می شناسند و این ظلم آشکار را می بینند و سکوت می کنند.

ایرج مصداقی 1 دیماه 1394