عمادالدین باقی یا همسرش، کدام یک راست می‌گویند؟
من در مقاله‌ی متولدین دوم خرداد (گفتار اول) از جمله موردی در ارتباط با باقی را آوردم که گفته بود:
«من فقط دو سال در اوایل انقلاب (سال 1361-1359) در سپاه بودم و دوره سربازی ام را گذراندم. در آن زمان سپاه به واقع نهادی مردمی و مورد احترام همگان بود و من نیز مطلقاً در هیچ کار اجرایی و عملیاتی نبودم. در تمام این دو سال عضو دفتر سیاسی در بخش خارجی و مسئول بررسی و تحلیل اخبار و رویدادهای اروپا و آمریکا بودم و مدتی هم عضو مرکز تحقیقات عقیدتی و سیاسی بودم که کارش تدوین جزوات آموزشی بود و چند ماه نیز تدریس می کردم. بنابراین در مدت عضویت در سپاه نیز صرفاً کار آموزش و پژوهش انجام می دادم و سرانجام به دلیل نوشتن مجموعه مقالات و كتابی در فشارشدید قرار گرفتم به نحوی كه جریده كیهان در چند سال گذشته یكی از اتهامات مرا اخراجی بودن از سپاه ذكر كرده بدون اینكه تمام ماجرا را بگوید.»
http://www.emadbaghi.com/cgi-bin/mt/mt-comments.cgi?entry_id=839
در مقاله‌ی مزبور در پاسخ به نوشته‌ی باقی از جمله نوشتم:
«... باقی به سادگی در مورد سابقه‌ی خود در همکاری با نهادی صد بدتر از گشتاپو دروغ میگوید و تلاش می‌کند زشتی آن را تخفیف دهد. او میگوید دوران سربازی‌اش را در سپاه پاسداران گذرانده است. او آگاهانه این دروغ بزرگ را تولید می‌کند تا نسل جوان را به اشتباه بیاندازد چنانکه در مورد محبوبیت و «احترام همگانی» نسبت به سپاه دروغ میگوید.
موضوع از این قرار است در سال‌های ۵۹-۶۱ افراد داوطلبانه و بر اساس اعتقادات ایدئولوژیک و برای نابودی «دشمنان اسلام» در سپاه پاسداران فعالیت میکردند. در آن سالها سپاه پاسداران نیز بر این اساس و پس از کسب اطمینان از گذشته و میزان سرسپردگی فرد به چذب نیرو می‌پرداخت؛ به ویژه کسی به سادگی در بخش عقیدتی سیاسی که در واقع کنترل سپاه پاسداران را نیز به عهده داشت مشغول کار نمی‌شد. در محیطهای نظامی بخش عقیدتی سیاسی از سر سپرده ترین نیروها تشکیل می‌شد و یکی از کارهای مهم آن پاپوش دوختن برای این و آن بود. در محیط رعب و وحشت سال‌های اولیه دهه ۶۰ شنیدن نام آن‌ها لرزه بر اندام شاغلین در محیطهای نظامی می‌انداخت.
اما در سال‌های بعد به علت عدم استقبال عمومی از سپاه، این نهاد نظامی مجبور شد از میان سربازان وظیفه به جذب نیرو بپردازد. طی سالیان گذشته بسیاری از جوانان میهن مجبور به گذراندن دوره سربازی خود در سپاه پاسداران شدند. در این دوران انجام خدمت وظیفه عمومی در سپاه به انتخاب و اختیار افراد نیود و نیست و انتخاب از بالا انجام می‌گیرد.
پس از تشکیل نهادهای گوناگون، وابستگان به کمیته، بسیج و سپاه پاسداران متوجه شدند برای انجام کارهای قانونی خود اعم از ازدواج، خرید و فروش و هر گونه کار ثبتی و قانونی نیازمند داشتن کارت پایان خدمت و حل و فصل مسئله‌ی سربازی خود هستند. از این رو کسانی که دارای سابقه‌ی دو سال کار در نهادهای نظامی از جمله سپاه، بسیج ، کمیته و حتا در مواردی جهاد سازندگی بودند مدت خدمتشان در نهاد مربوطه به عنوان دوران خدمت محسوب شد و کارت پایان خدمت خود را دریافت کردند. یعنی دوران سربازی‌‌شان شد هم فال و هم تماشا.
باقی نیز شامل این دسته افراد است اما با زرنگی تلاش می‌کند حضور خود در بخش عقیدتی سیاسی سپاه پاسداران در سیاه‌ترین سال‌های این نظام را گذراندن دوران خدمت وظیفه جا بزنند. وقتی در مورد اظهر من‌الشمس گزارشی نادرست می‌دهد در مورد بقیه موارد که پوشیده است بعید است راست بگوید.
باقی هنوز هم یکی از سینه چاکان «امام خمینی» است. او تلاش می‌کند «زینت نظام» باشد. باقی و امثال او با گذشته تعیین تکلیف نکرده‌اند آن‌ها می‌خواهند صورت کریه نظام را آرایش کنند و این کاری است به غایت زشت و پلید.»
www.didgah.net/maghalehMatnKamel.php?id=17584
فاطمه کمالی احمد سرایی همسر عمادالدین باقی وی را در هفته نامه نسيم جنوب، بوشهر شماره 131، مورخ سه شنبه، 23 اسفند 1379. ويژه نوروز 80 به شرح زیر معرفی می‌کند. این مطلب در سایت شخصی عمادالدین باقی آمده است. با هم مروری به نوشته‌ی همسر عمادالدین باقی کنیم تا مشخص شود آیا سخنی به گزاف گفتم یا نه؟
در آدرس زیر مطلب او را می‌توانید بیابید:
http://www.emadbaghi.com/archives/000370.php#more
«عمادالدين باقي فرزند حبيب الله متولد 15 ارديبهشت 1341 است. ...آشنايي با برادران حجاريان و عباس عبدي در اين سالها در دبيرستان الهي كه دبيران و مدرسان آن بودند در زندگي سياسي او بي تأثير نبود.
پخش اعلاميه، انتقال اخبار حوادث به بچه هاي مسجد، شركت در مناظره هاي ايدئولوژيك با افراد هوادار يا وابسته به گروههاي چپ و كمونيست كه آن روزها جلوي دانشگاه پاتوق شان شده بود و بازار گرم بحث ها بود از كارهاي روزمره و سازنده بود. بسياري از اعضاي گروه تبليغاتي ميثم كه توسط سيدرضا و عماد جذب شده بودند يا در جريان جنگ تحميلي به شهادت رسيدند يا اكنون جزو جانبازان هستند. اعضاي اين گروه پس از انقلاب مصدر مسئوليتهايي قرار گرفتند.
پس از انقلاب علاوه بر انجمن اسلامي محله خود كه در ادامه گروه ميثم فعاليت مي كرد، انجمن اسلامي گروههاي جنوب تهران كه پايگاه اوليه آن در مسجد هرندي دروازه غار بود را راه اندازي كردند. بر عهده گرفتن مسئوليت بخش فرهنگي آن در منطقه اي كه به پايگاه سيطره بلامنازع گروههاي مخالف تبديل شده بود يكي از فعاليتهاي ابتداي انقلاب بود. بسياري از اعضاي اين انجمن اسلامي نيز به شهادت رسيدند، در بحبوحه فعاليتهاي فرهنگي خدماتي و سياسي شبانه روزي در گروه هاي جنوب تهران در نيمه اول سال 1359 بود كه با من به عنوان يكي از همكاران خود آشنا شد و چندي بعد زندگي مشترك زناشوئي را با هم آغاز كرديم. خطبه عقدمان را حضرت امام جاري كردند. امام خميني وكيل من و آيت الله توسلي وكيل عمادالدين باقي در اجراي خطبه عقد شدند.»
احتمالاً «حضرت امام» و «آیت‌الله توسلی» از سر بیکاری خطبه عقد باقی و همسرش را خوانده‌اند و یا بنگاه شادمانی داشته و برای همه‌ی احاد ملت این کار را می‌کرده‌اند.
«... در تابستان 1359 به دنبال فراخوان آموزش و پرورش خود را به منطقه 16 آموزش و پرورش عرضه كرد كه با صدور حكم تدريس در مقطع راهنمايي مخالفت كرد. لذا پس از مصاحبه طولاني ايدئولوژيك و سياسي توسط شهيد جعفر ذاكر و آقاي رحيم عبادي (معاون كنوني وزارت آموزش و پرورش) و احراز توانايي علمي لازم او براي تدريس كردن گزينش شد و حكم تدريس در رشته جامعه شناسي، ادبيات و اقتصاد سوم و چهارم دبيرستان را اخذ كرد و به دو دبيرستان حساس و متلاطم نازي آباد و جواديه اعزام شد. يكسال بعد به دليل موفقيت هايش در تدريس تشويق نامه اي دريافت كرد. »
عمادالدین باقی در هیجده سالگی و در حالی که تازه دیپلم دبیرستان را گرفته بود با تدریس در مقطع راهنمایی مخالفت کرده و با برخورداری از رانت‌هایی که داشته به تدریس رشته جامعه شناسي، ادبيات و اقتصاد سوم و چهارم دبيرستان می‌پردازد. توجه داشته باشید باقی هم سن دانش‌آموزان خود بوده است. اینها همه در حالی است که استخدام افراد بدون گذراندن خدمت سربازی غیرقانونی است و باقی قبل از پذیرش در سپاه در آموزش و پرورش مشغول به کار شده است.
جعفر ذاکر یکی از عناصر اطلاعاتی و امنیتی رژیم و درگیر در ماجرای گروگان‌گیری اعضای سفارت آمریکا بود. او ابتدای انقلاب نیز مدتی در مقر ساواک سلطنت آباد مستقر بود و به دفتر اطلاعات نخست‌وزیری پیوست. وی بعدها به فرماندهی سپاه پاسداران تبریز انتخاب شد و برای سامان دادن به سرکوب خونین پس از سی خرداد به دادستانی انقلاب رفت و از نزدیکان موسوی تبریزی دادستان جنایتکار انقلاب شد. ۴ برادر و یک خواهر وی به نام‌های محمود، محمدباقر، جواد، جلال و حوریه همراه پدر، مادر و خواهر خردسالش صدیقه در سال ۶۰ در ارتباط با مجاهدین دستگیر شدند. خانم سکینه محمدی اردهالی که به تدریس قرآن و احکام دینی برای زنان مشغول بود اتفاقاً توسط لاجوردی و هادی غفاری که نسبتی با او داشت بازجویی و در دیماه ۶۰ به جوخه‌ی اعدام سپرده شد. در آن زمان فرزندش جعفر از گردانندگان دادستانی انقلاب بود. بعدها جعفر خود نیز کشته شد و سه برادرش نیز پس از هفت سال از زندن آزاد شدند. حوریه که تواب بود و جواد که نوحه خوان و دعاخوان زندان بود به همراه همسر جواد زودتر آزاد شده بودند. فاطمه کمالی احمد سرایی حواس‌اش جمع است که در مورد جعفر ذاکر اطلاعات اضافی ندهد.
دریافت تشویق‌نامه در سال ۶۰ در حالی که بسیاری از دانش‌آموزان «دو دبیرستان حساس و متلاطم نازی آباد و جوادیه» دستگیر و اعدام شده بودند خود نکته‌‌‌ی حائز اهمیتی است. آیا آدم‌های معمولی جامعه هم می‌توانستند از چنین امکاناتی برخوردار شوند؟
برادر همسر من در همان ایام به خاطر محبوبیت در میان دانش آموزان از مدرسه اخراج شد. گناه او این بود که هنگام نظر پرسی از دانش آموزان در مورد بهترین معلم مدرسه، دانش آموزانی که با وی کلاس نداشتند نیز به او رأی داده بودند و این یعنی بزرگترین گناه.
همسر باقی ادامه می‌دهد:
«در اوايل پيروزي انقلاب كه قرار بود سپاه پاسداران انقلاب اسلامي تشكيل شود، چنانكه در بخشي از دفاعيات عمادالدين باقي در دادگاه آمده است نيروهاي اوليه سپاه از طريق معرفي معتمدين محلي به وسيله فرم هاي مخصوصي كه سپاه توزيع كرده بود تشكيل مي شدند و به او بعنوان يكي معتمدين منطقه دسته اي از اين فرم ها داده شد كه افراد شايسته را براي تشكيل نيروي اوليه سپاه معرفي كنند. در اواسط سال 1359 خود وي نيز در كنار تدريس در آموزش و پرورش به سپاه پاسداران پيوست و ابتدا به كمك تعدادي از همكاران سپاهي خود يكي از مناطق فرهنگي سپاه در تهران را تأسيس و كلاسهاي آموزشي برپا كردند كه بيشتر دوستان و همكارانش در اين منطقه فرهنگي به شهادت رسيدند. سپس او به دفتر سياسي سپاه پاسداران رفت و در بخش خارجي اين دفتر مسئوليت اخبار و تحليل اروپا و آمريكا را بر عهده داشت. چنانكه در مقدمه كتاب جنبش دانشجويي آمده است، براي نخستين بار به همراه بخشي از اعضاي دفتر سياسي كه مجله رويدادها و تحليل را توليد مي كرد در عمليات فتح المبين شركت كرده و مسئوليت ثبت وقايع جنگ را داشتند. پس از يكسال عضويت در دفتر سياسي مدت كوتاهي به واحد آموزش پادگان امام علي رفت و از آنجا عازم قم شد و در مركز تحقيقات عقيدتي سياسي سپاه كه جزوات آموزشي را تدوين مي كرد مشغول شد و يكسال بعد به واحد سپاه قم مأموريت يافت و در دو دوره آموزشي سپاه تدريس كرد. از آغاز ورود به قم به تحصيلات حوزوي پرداخت. در شهريور 1362 نخستين كتاب او به نام در شناخت حزب قاعدين زمان توسط نشر دانش اسلامي وابسته به دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم منتشر شد. اين كتاب كه در چاپ هاي متوالي 85 هزار نسخه طبع شد حاوي 33 شماره مقاله به قلم باقي درباره انجمن حجتيه در روزنامه اطلاعات بود كه در پي اظهار نظر آيت الله خميني درباره اين گروه چاپ شد و تأثير مهمي در تثبيت موضع امام خميني داشت و در ميان نمايندگان مجلس و مقامات نيز مورد توجه ويژه قرار گرفته بود. در پايان سال 1364 نيز كتاب كاوشي درباره روحانيت توسط همان ناشر به بازار عرضه شد كه با مخالفت هايي روبرو گرديد و نيمي از تيراژ آن جمع آوري شد. عمادالدين باقي بعدها مكرراً در گفتارها و نوشته هاي متعددي به كارهاي قبلي خود به ويژه كتاب حزب قاعدين زمان، از نظر لحن و ادبيات نامناسب آن انتقادات جدي را مطرح كرد. در اثر عكس العمل هاي تندي كه يكي از مقامات بلند پايه سپاه در آن زمان عليه مقالات حزب قاعدين داشت كه معروف به نوعي جانبداري از انجمن حجتيه بود ناگزير از استعفا دادن از سپاه در سال 1363 شد. »
باقی خود مدعی بود که در سال ۵۹-۶۱ خدمت سربازی‌اش را در سپاه پاسداران انجام می‌داده و سپس به گفته‌ی کیهان از سپاه اخراج شده است!
من در بالا توضیح دادم که او دروغ میگوید. چنانچه ملاحظه می‌کنید به اعتراف همسرش او جزو معتمدینی بوده که افراد را برای پذیرش در سپاه پاسداران معرفی می‌کرده است.
طبق گفته‌ی همسر باقی وی در سال ۶۳ و نه ۶۱ که باقی ادعا می‌کرد مجبور به استعفای از سپاه می‌شود. نه تنها بحثی از خدمت سربازی در سپاه نیست بلکه او به عنوان معتمد، معرف افراد به سپاه بوده و فرم‌های مربوطه را در اختیار داشته است.
فاطمه کمالی احمد سرایی همسر عمادالدین باقی میگوید:
«[عمادالدین باقی] در كنار درس خواندن، در بنياد تاريخ انقلاب اسلامي كه دفتري هم در قم داشت كار مي كرد و به مدت قريب دو سال روزهاي پنجشنبه و جمعه به تهران رفته و در دفتر نخست وزيري اشتغال داشت و همانطور كه در مقدمه كتاب بررسي انقلاب ايران آورده است از اسناد و منابع موجود در آنجا براي تحقيق خود درباره انقلاب استفاده مي كرد. همچنين در ايام اقامت در قم با كتابخانه سياسي كه از مراكز مهم در قم بود و نيز مجله حوزه در اوايل آن همكاري مي کرد....در فاصله سالهاي 60 تا 63 دوبار از خطر ترور توسط عوامل سازمان مجاهدين خلق جان سالم بدر برد.
از سال 1369كه به تهران آمد با معاونت پژوهشي موسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني همكاري خود را آغاز كرد كه به مدت حدود ده سال به طول انجاميد در اين مدت يكي از طرحهاي بزرگ با عنوان «منبع شناسي توصيفي تحقيق درباره امام خميني» در فاصله زماني 1340 تا 1370 در منابع فارسي داخل و خارج از كشور اعم از موافق و مخالف را با همكاري يك گروه 14 ـ 10 نفره دستيار تحقيق در مدت سه سال به پايان رسانده. اين طرح پيش نياز تدوين زندگينامه امام خميني بود. طرح تدوين زندگينامه امام خميني را نيز ارايه كرد و به عنوان مجري طرح آن را كليد زد كه به دلايلي مانند فشارهاي زياد وزارت اطلاعات بر موسسه براي اخراج او و بالاخره كناره گيري اش از مسئوليت طرح، سرانجام به چند پروژه كوچكتر تقسيم شد و مديريت آن بر عهده معاونت موسسه واگذار شد و مقطع كودكي و نوجواني امام توسط عمادالدين باقي نوشته شد. جمعي از بزرگان علم و فرهنگ كشور نيز از اعضاي شوراي علمي زندگينامه بودند. علاوه بر آن چند طرح ديگر در مؤسسه اجرا كرد و كتابهايي مانند فلسطين از ديدگاه امام خميني، در سوگ آفتاب و. . . از جمله كارهاي اوست كه بدون نام تهيه كننده منتشر شد. »
عمادالدین باقی میگوید:
«همیشه هم از کشتن متنفر بوده ام لذا چه در اوج ترورهای دهه 60 با کشتن هر کسی (از پاسدار و بسیجی و افراد دیگر) به بهانه مبارزه با حکومت مخالف بودم و یا اعدام مخالفان(حتی مخالف مسلح) را قبول نداشتم.»
http://www.emadbaghi.com/cgi-bin/mt/mt-comments.cgi?entry_id=839
مقتدای باقی، خمینی است که یوم‌الله را روزی می‌شناسد که «حدود الهی» مانند قصاص، سنگسار، شلاق زدن، دست بریدن و چشم‌درآوردن اجرا شود. خمینی در مرداد ۵۸ وعده برپا کردن چوبه‌های دار در میادین را داد و به سرعت نیز به وعده خود عمل کرد. پس از قتل‌عام سال ۶۷ که به فرمان مکتوب خمینی صورت گرفت باقی به مدت یک دهه مشغول تنظیم زندگی‌نامه‌ی او بوده است. این که باقی با این اعتقادات چرا هوادار گاندی نشد و عاشق سینه‌چاک خمینی از کار در‌آمد یکی از معجزات انقلاب اسلامی و «اصلاح‌طلب»های حکومتی است.
به برکت «انقلاب اسلامی» و معجزات رخ داده در آن، مخالف اعدام و کشت و کشتار و کسی که از «کشتن متنفر » است در اولین قدم عضو یک ارگان سرکوبگر نظامی می‌شود و سلاح به دوش می‌گیرد! عمادالدین باقی توجهی نمی‌کند که در سال ۶۰ هنوز بسیاری از کشورهای اروپایی دارای حکم اعدام بودند و هنوز این بحث در سطح دنیا به طور جدی مطرح نشده بود.
آیا در تاریخ سیاسی معاصر ایران کسی بوده که به اندازه‌ی خمینی از اعدام و کشتار و جنایت حمایت کرده و بانی اجرای احکام قرون وسطایی سنگسار، داز زدن، چشم درآوردن، دست و پا بریدن و شلاق زدن و ... در ملاء‌عام بوده باشد؟
ایرج مصداقی
۲۴ تیرماه ۱۳۸۶
Irajmesdaghi@yahoo.com
facebook
Yahoo
Google
Twitter
Delicious
دنباله
بالاترین
نسخه‌ی چاپی